We hadden zojuist de Glasshouse Mountains achter ons gelaten en reden ‘s avonds in het pikkedonker Noosa binnen. Bij zonsopkomst zagen wij pas hoe mooi deze kustplaats is. Een oranje gloed leek de kustlijn haast in lichterlaaie te zetten. Die dag zouden wij met Tyron van Santen gaan kajakken bij Double Island Point, om dolfijnen en walvissen te spotten. Tyron is mede eigenaar van Epic Ocean Adventures, een klein lokaal bedrijf dat zijn naam eer aan doet.

“Good morning mate, It’s time for your epic ocean adventure!”

Het is zes uur in de ochtend. Tyron staat al op ons te wachten bij de afgesproken plek, namelijk bij een enorm beeld van een cartoonachtige pelikaan. Tyron heeft een bos bruine krullen waaronder een paar blauwe ogen mij indringend aankijken. Zijn werk uniform bestaat uit een zwembroek, slippers en een witte polo, waar het logo van zijn bedrijf op pronkt. Ik ben nu al jaloers op Tyron.

Double Island Point is een eindje rijden, maar de rit is vrij spectaculair. Als ik het goed begrijp, steken we eerst met een pont de rivier over, waarna we ongeveer vijftig kilometer langs het strand naar onze bestemming rijden.

Even later blijk ik het mis te hebben. We rijden namelijk niet langs het strand, maar over het strand. Dit is de enige manier om Double Island Point te bereiken. Gelukkig heeft Tyron een jeep met vierwielaandrijving. Elk ander soort auto zou meteen vast komen te zitten. Terwijl we over het langgerekte strand rijden, kijk ik mijn ogen uit. Links van mij zie ik vuurrode duinen en rechts zie ik een helderblauwe zee. Dit is genieten. Tyron heeft een brede grijns op zijn gezicht. Hij weet het nog goed toen hij voor het eerst over dit strand reed.

“Its eye was looking straight at me”

Als gids heeft Tyron door de jaren heen van alles meegemaakt. Zo was hij ooit met twaalf mensen rustig aan het ronddobberen tot plots - twee meter van hen vandaan - een walvis aan het wateroppervlak verscheen. Dit gebeurt wel vaker, maar deze walvis draaide op zijn zij alsof hem iets mankeerde. Tyron besloot in het water te duiken en een kijkje te nemen.

Om de vin van de walvis bleek een touw te zitten. Tyron wikkelde het touw snel en voorzichtig los, maar ontdekte dat het uiteinde in de mond van de walvis verdween. Zonder mes om het touw los te snijden, kon hij niets meer uitrichten voor het arme beest. De park rangers gaven Tyron naderhand ontzettend op zijn falie. Het is niet de bedoeling dat gidsen hun kajak verlaten, maar Tyron is blij dat hij de walvis een beetje heeft kunnen helpen. Hij zal het voorval in ieder geval nooit vergeten.

“We only leave our footprints in the sand”

Voor ons helaas geen walvissen vandaag, maar niet getreurd. Op het water spotten we een groep van ongeveer veertig dolfijnen. Deze dolfijnen zijn de geruisloze kajaks niet schuw en zwemmen telkens onder ons door. Dit is een zeer fijne ervaring. Zeker in vergelijking met een soort “dolfijnenjacht” die ik ooit op Bali heb meegemaakt. Toen gingen we met iets van twintig motorboten het water op om achter de arme beesten aan het scheuren.

Gelukkig gelden in Australië strenge regels als het gaat om wildlife en toerisme. Daarnaast beschikt Tyron over een team van toegewijde surfers en natuurliefhebbers. Zij proberen het zeeleven zo min mogelijk te verstoren. Het enige wat na een tour wordt achtergelaten zijn voetsporen in het zand. Zo kunnen toekomstige generaties ook van al dit moois genieten volgens Tyron. Zelf is hij net vader geworden.

“I got eagle eyes mate!”

We zijn aan het terug peddelen, want het begint vloed te worden. Tyron is al ver voor ons uit. Als hij zich omdraait begint hij opeens te fluiten en te wijzen. Onder onze kajak zwemt een grote zwarte schaduw. Het is geen walvis, maar een enorme rog die als een soort vliegend tapijt door het water zweeft. Als ik vraag hoe hij dat zag van die afstand wijst Tyron lachend naar zijn blauwe ogen en geeft een typisch Australisch antwoord. Wat een dag.