Op ongeveer een uur rijden ten noorden van Byron Bay ligt het plaatsje Upper Crystal Creek. Nog nooit van gehoord? Dat zou best kunnen. Wie het drukke Byron Bay verruilt voor Upper Crystal Creek waant zich in een soort Narnia, met watervallen en grote groene heuvels. Op een van die heuvels ligt de bed & breakfast van hosts Paul en Craig. Hier verbleven wij één nacht, wat eigenlijk veel te kort was…

“Golden Hour is it ay?”

Upper Crystal Creek ligt precies op de grens van New South Wales en Queensland. Het telt nog geen tweehonderd inwoners en dat is te zien. Tijdens het rijden komen we af en toe een verdwaalde brievenbus tegen, wat verraadt dat ergens aan het eind van een hele steile landweg een eenzaam landgoed of boerderij verborgen ligt. Wij zijn opzoek naar eenzelfde soort boerderij/landgoed maar moeten om de haverklap stoppen zodat Niels een stilleven kan vastleggen op camera.

Als we eindelijk arriveren ben ik uitgehongerd. De zon gaat bijna onder - Golden Hour - wat het teken is voor Niels om weer uit de auto te springen en foto’s te maken. De man houdt van zijn vak. Terwijl hij rondrent neem ik het terrein in mij op. Ik zie een zwembad met glazen omheining en een enorme veranda. Daar staat ook Paul die zichzelf voorstelt en mij meteen een koude fles bier toereikt (wel met een stubby holder want dat is gebruikelijk). Zijn partner Craig probeert Niels een biertje te geven, die nog steeds kriskras over het terrein sjeest.

Paul en ik praten wat. Hij vertelt dat in dit gebied ooit een meteoriet is neergestort, wat maakt dat de bed & breakfast pal naast een vallei ligt die wordt omringd door bos begroeide bergen. De koebellen die ik in de verte hoor behoren tot het vee van de buurvrouw. Zelf hebben Paul en Craig maar “een paar huisdieren”.

“Say it out loud, it will happen!”

Als het Golden Hour voorbij is zetten we de borrel binnen verder. Hier komen Niels en ik tot de gelukzalige ontdekking dat Paul chefkok is of eigenlijk was. Hij en Craig woonden namelijk eerst in Sydney, waar hij een eigen restaurant runde. Craig - met wie wij inmiddels ook kennis hebben gemaakt - is accountant. Samen koesterden zij de stille droom om het stadsleven te verruilen voor een rustiger bestaan. Alleen het kwam er maar niet van, totdat Craig hardop zei: “waarom beginnen niet gewoon een bed & breakfast?”.

Soms is het noodzakelijk om je wensen hardop uit te spreken. Nadat Paul & Craig besloten een bed & breakfast te beginnen hebben ze elke dag het internet afgestruind tot ze hun nieuwe thuis hadden gevonden. Craig helpt nog steeds mensen met hun financiën, maar nu is hij voornamelijk een voortreffelijke host die graag een praatje maakt en met wie je onwijs kan lachen. Paul kookt nu alleen nog maar voor gasten (en Craig), maar voordat we van zijn kookkunsten morgen genieten frissen we ons eerst even op.

Tijdens het diner besef ik al gauw dat heel Sydney waarschijnlijk in diepe rouw verkeert sinds chefkok Paul zijn biezen pakte, zo lekker is het eten. Daarbij schenkt Craig een paar heerlijke wijnen. Maar volgens mij stijgt de wijn mij een beetje naar het hoofd. Ik hoor namelijk allerlei vreemde geluiden in de kamer naast ons. Craig ziet mijn verwarring, staat lachend op en loopt naar een grote schuifdeur. Zodra hij die opent springen vijf doldwaze labradors naar buiten om ons te begroeten (drie zwarte, een bruine en een blonde).

“We want people to enjoy what we’ve discovered”

De volgende morgen zijn we vroeg op, want: Golden Hour. Terwijl Niels zijn ding doet, maakt Paul een ontbijt voor mij klaar. Daarna is het tijd om de “dames” van stok te halen. Hiermee bedoelt Paul het dertig tal kippen dat achter het huis een eigen woning betrekt. We maken er een mooi fotomoment van. De honden gaan gezellig mee.

Voor vertrek vertoeven we nog even op de veranda met een kop koffie (wel met melk en suiker want dat is gebruikelijk). Hier mogen we nog even genieten van het uitzicht of eigenlijk de ontdekking die Paul en Craig hebben gedaan en maar al te graag met hun gasten delen. Konden we nog maar een nachtje blijven.