Australië wordt ook wel het ‘land van contrasten’ genoemd. Zelf begreep ik die term niet zo, totdat ik in het mangrovebos van Daintree stond. De dag daarvoor waren we nog bij Uluru, waar we in de ochtendkou de zon zagen opkomen. Nu voelden we de warmte van het tropische noorden. Hier werden we rondgeleid door Juan Walker, een Aboriginal die met ons de culturele kennis van zijn stam en familie deelde. Dit deed hij met veel passie en plezier.

“Apart from crocodiles, there is nothing here that will try to eat you”

De sfeer in Juan’s busje is gemoedelijk. De groep bestaat uit een Australisch echtpaar dat voor het eerst zonder kinderen op vakantie is, een oudere man uit Nieuw-Zeeland wiens vrouw met buikpijn is achtergebleven in het hotel en wijzelf. Naast Juan zit zijn kleine nichtje. Vandaag komt zij haar oom een handje helpen.

Juan behoort tot de Kuku Yalanji, de oorspronkelijke bewoners van deze regio. Vroeger wilde hij elektricien worden maar dat mocht niet van zijn vader. Deze moedigde hem aan om tours te geven in de omgeving. Hier moest Juan even aan wennen, want praten voor groepen vond hij moeilijk. Nu is het zijn tweede natuur. Juan is jong, energiek en weet over elke struik, boom en plant wel een interessant verhaal te vertellen.

Juan rijdt ons naar de rivierbedding om Big Fella’s te spotten, oftewel grote krokodillen die liggen te zonnen op de oever. Een local genaamd Erik Worcester (bijnaam: Sauce) zegt ons dat de Big Fella's niet thuis zijn vandaag. Althans, zo lijkt het. Wie dom genoeg is om hier een duik te nemen, kan het niet navertellen. Toch is Juan van mening dat Daintree de veiligste regio in Australië is.

“Nature can provide everything, if you know where to look”

De volgende halte is Cooya Beach. Hier laten we onze schoenen achter en wandelen we naar het mangrovebos, waar Juan als kleine jongen op krabben jaagde en emmers vol mosselen ving. We hebben allemaal een speer gekregen of eigenlijk een lange dunne bamboe stok met een spijker aan het uiteinde.

In een mum van tijd heeft Juan’s nichtje talloze mosselen gevangen. Ze laat haar enkels in de modder zakken, om vervolgens met haar voeten een mossel omhoog te wippen. Zo gaat dat. De kennis van de Kuku Yalanji wordt al 40.000 jaar van generatie tot generatie doorgegeven. Of het nu voedsel of medicijnen zijn, Juan en zijn familie weten precies wat deze prachtige omgeving hen biedt en waar ze het moeten vinden.

Nog voordat we het mangrovebos verlaten rijgt Juan triomfantelijk een grote donkere krab aan zijn speer. Deze zal volgens hem heerlijk smaken met wat knoflook, rode pepers, kokosolie en limoen. Ik ben razend benieuwd.

“What I find special about this place? It’s home”

We lopen naar het ouderlijk huis van Juan. Hier gaat hij voor ons koken. Juan’s ouders wonen vlak achter het strand in een blauw huis met twee verdiepingen. De tuin is bezaaid met motoronderdelen. De vader van Juan restaureert graag oude wagens. Dit is slechts een van zijn vele hobby’s. Hij is namelijk ook muzikant.

De keuken en veranda zijn boven. Juan doet de krab in de pan en de mosselen in de oven. Terwijl het eten staat te pruttelen pakt hij een grote kaart en rolt deze uit over de vloer. Aan de hand van de kaart vertelt Juan dat Australië ongeveer tweehonderd Aboriginal stammen kent, met ieder hun eigen dialect en gebruiken. Vroeger waren dat er veel meer.

Wat Juan eigenlijk wil zeggen is dat de Kuku Yalanji springlevend zijn. Het Daintree gebied is nog steeds hun thuis en daar zijn wij van harte welkom. Die gastvrijheid is zeer zeker te proeven, want het eten smaakt verrukkelijk.

“That was one the most authentic experiences ever”

Als de afwas gedaan is, komt Juan’s vader binnen. Hij neemt ons mee naar beneden en laat trots zijn muziekruimte zien. Juan vraagt aan de groep of iemand een instrument bespeelt. Aangezien ik een bescheiden amateur-gitarist ben, steek ik twijfelend mijn hand omhoog. Juan’s vader duwt mij lachend een gitaar in de handen en samen spelen we Folsom Prison Blues van Johnny Cash.

Aan het eind van de dag brengt Juan ons terug naar het resort. Hij zet het Australische echtpaar af bij hun hotel. De vrouw stapt als eerste uit. Voordat de man uitstapt, draait hij zich nog even om en geeft Juan een hartverwarmend compliment. Juan glimlacht vriendelijk. Volgens mij krijgt hij wel vaker zulke complimenten.